Emoties kan je lezen als data. Het uiten van emoties is een instinctieve reactie te lezen op je gezicht, en deze uiting kan gezien worden aan collecties van data. Pamela Pavliscak benadrukte op The Next Web dat machines groeien in emotionele intelligentie, en dat het nog maar even duurt voor machines op emotioneel gebied slimmer zijn dan wij. En dan? Met een beetje mazzel en moeite wordt het zo ingezet, dat ook wij daarvan kunnen leren.
Rich Pierson de CEO van Headspace vertelde tijdens TNW over zijn meditatie app, en de constant groeiende populariteit ervan. Dit geeft weer aan dat er een enorme behoefte is aan het leren, of in ieder geval ondersteunen van, focussen en rust creëren. Stress is als belangrijkste reden aangegeven om aan het mediteren te beginnen. Maar gaat dit dan om stress in het werkende of privé leven?
Zowel de schrijver David Allen, als Rich Pierson stellen dat hier geen direct onderscheid meer in te vinden is. Het speelt natuurlijk al langer, maar het lijkt met de constante verbinding met privé en werk relaties een steeds grotere rol te spelen. het gaat niet om dit als zwart en wit te bestempelen en te benadrukken maar het omarmen van de grijze gradient, en het verbeteren van de relatie tussen beide.
Een mogelijkheid hiervoor is het inzetten van artificial intelligence. Data hoeft natuurlijk niet altijd uitgelezen te worden, het kan ook zelf ingevoerd zijn. David Allen stelt voor om dit alles te doen in de vorm van taken, afspraken, vrij gemaakte blokken voor sociale of werk gerelateerde activiteiten, of simpelweg in de vorm van een constante stroom aan gedachtespinsels en brainfarts.
Het inzetten van ons brein als kantoor werkt niet, wij hebben een gebrek aan focus en het vermogen om details te onthouden. Ooit werd beweerd door onderzoekers dat wij als mensen ons op 10 punten kunnen focussen. Echter is de snelheid waarin ons leven tegenwoordig gaat en waarin wij geacht worden van aandacht te wisselen sterk veranderd. Maximaal 4 punten van aandacht zouden wij nu aan kunnen. Computers en machines zijn hier veel beter in. Misschien is het tijd voor een digitale werkplek die onze drang naar het altijd psychologisch ordenen van onze 'kantoor' bezigheden overneemt.
Wat hebben wij nodig om bewuster met onze momenten om te gaan (Rich Pierson), meer ruimte te maken voor het bezighouden van minder taken tegelijk? Hoe omarmen we de snelheid en de wisselingen van ons huidige (werk en privé) leven (David Allen)? Zal dit ons lukken door te leren van en reflecteren op onze eigen emoties, gefaciliteerd door emotioneel intelligentere machines (Pamela Pavliscak)?
Of is één overkoepelende digitale (werk)plek de oplossing?


















